Cycle Sport Groningen

• 19 jun. 2021 09:05:00

CSG'ers fietsen Rondje Nederland voor KWF

Zo'n 2-3 weken geleden reden Bettina en Marco een Rondje Nederland, langs de landsgrenzen, als alternatief voor Alpe d'Huzes. Het jaarlijkse evenement op "de Nederlandse Alp" was afgelast wegens Corona, maar zij vonden een waardige vervangende uitdaging. Al met al zamelden ze ruim € 5700,- in voor KWF Kankerbestrijding. De avonturen en ritte van Marco en Bettina waren vanzelfsprekend te volgen op Strava. Na afloop schreef Marco onderstaande blog / epiloog:

That's a wrap! - Alternatieve Alpe d'Huzes - Epiloog

Het zit erop! Met vermoeide benen, zere billen en gepaste trots kijken we terug op een geslaagde week. Afgelopen week reden we onze Alternatieve Alpe d'Huzes, een rondje Nederland langs de grenzen en langs de kust. Onze ronde had niet beter gepland kunnen zijn. Het was de eerste echte zomerse week van 2021, waarin bovendien (op onze route) geen drupje regen viel! Wat een zegen was dat. We hebben Nederland vanuit alle windrichtingen eens goed kunnen bekijken, we zijn door vele natuurgebieden, maar ook de Maasvlakte en Randstad gereden. We hebben veel fraais gezien onderweg, maar zijn ook zeker minder mooie plekjes gepasseerd. Echter, al met al kunnen we zeggen dat Nederland toch eigenlijk stiekem gewoon een heel mooi land is.

Was het dan een "walk in the park"? Een makkie? Nou, dat zeker niet. In 8 dagen het land rond, zo'n 1600 km op de fiets, zonder rustdag, zonder begeleiding, bleek een flinke fysieke en mentale uitdaging. Maar net zoals voor 6 keer een berg op fietsen gold ook hier #opgevenisgeenoptie.
Elke dag weer hetzelfde ritueel, opstaan, tas pakken, eten, een flink stuk fietsen en hopen dat we op tijd binnen waren. Dat wil zeggen, voor sluitingstijd van de lokale bakker, supermarkt of snackbar. Die tijdsdruk gaf toch meer stress dan we vooraf ingeschat hadden. Bovendien gaat het fietsen met bagage echt wel een stuk langzamer dan we gewend zijn op training. Kortom, behalve hier en daar een korte fotostop werd er onderweg niet getreuzeld.
Met bagage ben je eigenlijk een soort tanker op de weg. Na een bocht ben je net even wat minder snel op gang. Bergop is geen feest en met zijwind of tegenwind merk je pas echt wat voor parachutes je eigenlijk aan je fiets gemonteerd hebt. Je zit bovendien toch wat statischer op de fiets, waardoor schouders, nek en rug meer belast worden dan anders. Na enkele dagen kregen we hier en daar wat pijntjes, met name in het zitvlak, in een schouder, een enkel en in de knieën, die niet meer weg gingen. We moesten echter door, we hadden en doel én een stok achter de deur. Kortom, niet klagen en door!
Het waren lange, warme dagen op de fiets. En eigenlijk waren we in 2021 nog niet gewend aan de warmte. Echter, als je voldoende blijft eten én vooral drinken, draaien die benen wel door. Aldus geschiedde.
Vooraf hadden we veel werk gemaakt van de route. Deze werd zorgvuldig gepland over verharde wegen, fraaie en pittoreske routes en stedelijke gebieden werden zo veel mogelijk gemeden. Dat bleek overigens met name in Limburg het lastigste (slingerend om Venlo, Roermond, Sittard en Geleen). Al het voorwerk heeft z'n vruchten afgeleverd, want we hebben 8 hele mooie routes gereden, veelal door de prachtige natuur. Wel kunnen we stellen dat Nederland echt een waterland is. Het aantal gepasseerde kanalen, sloten en meren was zeer, zeer talrijk.
De grenzen opzoeken betekent ook dat je er af en toe overheen gaat, dat hoort bij de sport. Fysiek hebben we dat stadium net niet bereikt, maar was dit voor ons wel op de grens. Letterlijk zijn we wel een paar keer de grens over gegaan, een keertje naar Duitsland (op dag 1 per ongeluk doch onvermijdelijk i.v.m. wegwerkzaamheden) en enkele keren naar België. Hoewel dat lag niet per se aan ons, want de grens tussen Nederland en België in Baarle-Nassau (NB) en Baarle-Hertog is soms nogal onduidelijk...
We hadden een pakket met sportvoeding vooruit gestuurd naar de B&B halverwege de route, maar we bleken veel minder gelletjes en energierepen weg te kauwen dan gedacht. Een goed ontbijt en halverwege de dag een stevige lunch deden het voornaamste werk en bij thuiskomst hadden we nog voldoende gelletjes in de fietstas voor een halve week fietsen...

We zijn nu een paar dagen thuis, het brein maalt nog en is nog steeds alle indrukken aan het verwerken. De spierpijn neemt langzaam af en we zijn ook zowaar alweer aan het werk. Langzaam maar zeker komt het besef dat dit een unieke ervaring was. Een uitdaging ook zeker. Elke dag zo'n 200 km wegtrappen is geen sinecure. Je trapt toch meer kilometers weg dan getrainde profs tijdens een week Tour de France (met een rustdag of korte tijdrit). Het was zwaar, mooi, onvergetelijk, indrukwekkend, uitputtend en leerzaam. We zijn plekken gepasseerd die we zeker nog eens zullen bezoeken, maar dan "gewoon" met de auto zullen bereizen.
Op de zware momenten hield #opgevenisgeenoptie en wetende dat we op pad waren voor KWF ons op de been. Daarnaast werden we gesteund door talrijke berichtjes, appjes, kudos op Strava en de vele donaties van familie, vrienden, collega's en kennissen. Dit hebben we enorm gewaardeerd, dank!! Dank voor alle bemoedigende woorden onderweg, maar bovenal dank voor de donaties voor KWF!

De harde cijfers:
- 1585 km
- 58,5 uur in het zadel
- 0 lekke banden!
- Veel zweetdruppels
- 0 regendruppels
- 7 B&B's, waarvan 2 zonder breakfast (even improviseren!)
- 2 paar zere benen
- 1 pijnlijke achillespees
- 1 zere schouder
- 2 paar zere billen
- Langste rit 229 km
- Langste dag in uren 7:57 uur
- Hoogste punt 322 meter boven NAP (Vaals)
- Hoogst gemeten snelheid 60,5 km/h (met fietstassen)
- Ruim E 5700,- opgehaald voor KWF Kankerbestrijding (and still counting)
- Ontelbare indrukken
- 1 goedverzorgde BBQ bij terugkeer in Metselawier
- 1 heerlijke taart bij thuiskomst (Bedankt Bas en Dinie!!)
- 2 stoffige, vieze fietsen (die zijn inmiddels gepoetst)
 

Indien je geïnteresseerd bent in de route, stuur dan een mailtje naar CSG.