Nieuws

Ilja en Jerry beklimmen de Ventoux, tegen MS en voor Bert!

Op maandag tweede Pinksterdag beklommen Ilja en Jerry respectievelijk 1 en 3 keer de Mont Ventoux, om aandacht te vragen en geld in te zamelen voor de research naar de ziekte MS. Ilja schreef het volgende ooggetuigenverslag:

Gesteund door het belangrijke doel van onze missie, door alle donaties van de afgelopen twee jaar en de kaarsjes die op Pinkstermaandag zelf nog voor ons zijn aangestoken (men wist wel dat ik het zwaar zou krijgen kennelijk) reisden Jerry en ik af naar het Zuiden van Frankrijk. Op donderdag 02 juni kwamen we aan in Bédoin alwaar onze missie startte om op tweede Pinksterdag 06 juni de Mont Ventoux te beklimmen, Jerry drie keer en ik in elk geval één keer. Uiteraard namen we de voorbereiding net zo serieus als het hoogtepunt zelf, zo werkten we full focus toe naar de maandag. Essentiele zaken die we dagelijks bespraken waren natuurlijk de te maken hoogtemeters, waar we gingen lunchen en dineren en welke wijn we bij het avondeten zouden nuttigen. De voedingssupplementen bestonden uit kersen, stokbrood en gebakjes van de patisserie in Villes-Sur-Auzon, schijnt overigens een prachtig Romeins stadje te zijn. We trainden onze benen door hoogtemeters te maken bij Suzette en het beklimmen van de Gorges de la Nesque. Wat een fantastisch gebied om te fietsen en goed voor de focus op de missie want van alle kanten kijkt de reus van de Provence op je neer. Na elke fietstocht namen we een ijsbad om het proces van herstel goed te starten, nou ja zoiets dan, we namen een duik in het zwembad.

Op de avond van 05 juni namen we alles nog eens goed door, elk uur proberen 60 - 90 gram koolhydraten geleidelijk in te nemen en zorgen dat je bidons altijd gevuld waren waarvan 1 met sportdrank. De fietsen werden gepoetst, de kettingen gesmeerd, banden opgepompt en onze tenues hingen over de stoel. Op het laatste moment had ik nog bijpassende handschoentjes en sokken weten te bemachtigen dus dat was dik in orde.

Op maandag 06 juni was het dan zover, Jerry zwaaide ik om 06.00 uit richting Malaucène waar hij met 500 andere helden aan de eerste klim zou beginnen.

Ik had dan nog mooi even de tijd om mijn emoties uit mijn systeem te huilen aangezien ik om 10.00 zou starten, dat lukte wonderwel en bij de start was ik klaar voor het sportieve gedeelte.

In Malaucène werden ze om 07.00 precies weggeschoten alwaar Jerry’s heroïsche dag begon. Elke deelnemer die door Jerry ingehaald werd (iedereen dus) kon op een persoonlijke aanmoediging rekenen, wandelaars en fietsers werden aan de hand van hun voornaam toegejuicht door onze clubgenoot. Na anderhalf uur was hij boven en kon de afdaling naar Bédoin beginnen, hier was ik net zo’n 3 kilometer op weg toen hij mij dalend tegemoet kwam. In het bos kwam hij mij achterop en moedigden wij elkaar ook hartstochtelijk aan.

En dat was twee voor Jerry en hij was zelfs een heel klein beetje moe maar dat kan er ook mee te maken hebben gehad dat het 32 graden was. Ondertussen was ik ook druk bezig met mijn avontuur, ik mocht mij de eerste vijf kilometer niet opblazen van Jerry en als het over fietsen gaat, luister ik altijd naar hem dus ik draaide lekker rond en trapte weinig vermogen. Hierna is dit echter geen optie meer en zocht ik de cadans op waarmee ik net onder mijn verzuringgrens bleef, zo kroop ik voort maar haalde ik ook menig fietser in waarmee ik gezellig een praatje aanknoopte. Soms ging het over de berg, soms over hoe zwaar we het hadden en dat we goed moesten drinken maar op 6 kilometer van de finish ging het ook over de vreselijke ziekte en voor wie wij dit deden. Op het kale gedeelte heb ik genoten van het uitzicht maar wat vond ik het zwaar en een groot stuk besloot ik alleen maar naar de grond te kijken waardoor ik vermoedelijk het monument van Simpson heb gemist.

De saamhorigheid en het contact met wildvreemden vond ik een indrukwekkende dimensie geven aan de dag en toen ik de mensen met MS, ondersteund door de vrijwilligers van de VEVA zag finishen hield ik het niet droog. Na twee uur en 18 minuten finishte ik en was ik ongegeneerd trots op mezelf. Door mijn gebroken vinger had ik me minder goed kunnen voorbereiden dus ik was blij en ook wel beetje gerustgesteld dat het toch gelukt was.

Ondertussen was Jerry al afgedaald naar Sault waar hij onze wandelende teamgenoten, Katja en Erik tegemoet fietste. Katja is de dochter van Bert en samen met haar vriend Erik liep zij vanaf Sault omhoog. Jerry voltooide zijn drieslag door nog één keer omhoog te gaan vanaf Sault. Samen met onze supporters hebben we op de top gewacht op onze wandelaars. Zij  klommen 27 kilometer en hebben hier 8 uur over gedaan (een goede relatietest gaven ze zelf toe).

Heel veel respect voor mijn teamgenoten en voor alle andere deelnemers, in totaal is er bijna een miljoen euro opgehaald waavan er € 8.929 door onze donateurs bijeen is gebracht.

Reacties

Log in om de reacties te lezen en te plaatsen

Onze sponsoren