Nieuws

Rob Heller 3e bij NK Duatlon

Rob Heller 3e bij NK Duatlon

Onze multi-alteet Rob Heller behaalde tijdens het NK duatlon in Almere een mooie 3e plek in zijn leeftijdscategorie. Gefeliciteerd! Rob doet verslag middels onderstaand bericht:

Met name buitenlandse triathlons trokken eind vorige eeuw mijn aandacht. Het waren de nadagen van het experimenteren binnen de nieuwe triathlonsport, die steeds volwassener werd. Het ongebondene, vrije en spontane leren beheersen van 3 disciplines had een grote aantrekkingskracht.

Vanwege drukke werkzaamheden ontbreekt het mij aan tijd. Sindsdien ligt de wedstrijdsport geheel stil. Met name wielrennen, mijn sterkste onderdeel, blijf ik relatief het langst trouw.

Sinds enkele jaren is mijn arbeidzame leven in rustigere vaarwater en komt het plezier voor de triathlon langzaam terug. De laatste jaren heb ik mij gespecialiseerd in het tijdrijden. Goede trainingen zijn daarvoor te volgen bij de enthousiaste tijdrijders van Cycle Sport Groningen.

Met mijn trainer Jacob Veenstra (Striid Coaching en GVAV) wordt een eerste doel bepaald: het NK Duathlon in Almere, “why not”? Het wordt een hele weg, die dient te worden afgelegd. In Miami, geen verkeerde plek, begin ik in december 2021, na meer dan 10 jaar, weer met hardlopen. Met altijd zon en langs de boulevard van Miami Beach wil het wel lukken. Verschillende leeftijdsgenoten ‘in shape’ gaan mij voor. Miami is de bakermat van de fitness en supergezond uitziende mensen van alle leeftijden en nationaliteiten etaleren er graag hun lichamen.

Terug in Nederland lukt het de loop- en fietstrainingen in de natte en donkere wintermaanden goed te volbrengen. Hardlopen start bij 8 x 2’ rustig joggen en afgewisseld met 1’ flink wandelen en dat wordt over de resterende 12 weken langzaam naar meer dan 10 km uitgebreid. Ik wil zekerheid van de sportarts, een duursporter, en er worden foto’s gemaakt van de stand van de voet en de artrose. Een verwijzing volgt naar de podoloog, met als bijbaan specialist 100 km hardlopen. Weken later ben ik geschikt verklaard voor ‘intensief sporten’ voor zowel hart/ longen als voor de onderste ledematen. Daarbij moeten steunzolen ter voorkoming van de verdoving van de voeten mij van dienst zijn.

Gelukkig is de weg voor deelname aan het tijdrijden korter: de tijdritfiets verlangt een drinksysteem en mijn trainingen hoeven enkel te worden geïntensiveerd.

Mijn omgeving slaat het allemaal voornamelijk stilzwijgend gade. Er is eerder onbegrip. Af en toe sijpelt er een opmerking door “wanneer gaat Rob nu eens stoppen” en “heeft Rob moeite met het ouder worden”. Daar waar het langdurige vriendschappen betreft, heb ik er moeite mee. Mijn sportgedrag kan niet anders dan confronterend zijn.

Mijn motivatie ontleen ik aan het plezier en aan diegenen, die zelf kennis of ervaring met duursport hebben, zoals mijn sportarts, podoloog, een cardioloog “uw hart wil dat”, jonge tijdrijders, “wat mooi dat u aan tijdrijden doet; ik hoop op uw leeftijd het nog te kunnen doen”. De immer positief en stimulerende Henk-Jan Dolsma, van Boemerang, Voeding en Leefstijl, voorziet mij van voedingsadvies en Coach Jacob Veenstra zorgt dat ik mij nooit over de kop jaag en verlaagt terstond in mindere tijden de intensiteit van de trainingen, hetgeen veel veiligheid en vertrouwen biedt. Wijlen Barend Verlagen, een tijdritfenomeen en trainer van de wereldkampioenen tijdrijden Annemiek van Vleuten en Ellen van Dijk, heeft in onze onderlinge correspondentie vele inspirerende uitspraken gedaan, “Rob, topsport doen wij tot 75 jaar, daarna blijven wij sporten”.

Op de dag van het NK Duathlon, 16 april 2022, ben ik 2 uur van tevoren aanwezig. Die tijd heb ik volledig nodig. Welke kleding wordt het? Wel of geen extra paar loopschoenen in de wisselzone? Uitvoering van de pre race training. Voedsel/ drank. Inschrijving. Controle tijdritfiets en helm. Inrichting van mijn startplaats. Briefing. Mijn eigen beste race, had trainer Jacob, mij ingeprent! Dan klinkt het startschot.

Run 1, 10 km hardlopen, wordt volgens plan uitgevoerd. Onderweg voldoende gedronken en iets sneller dan voorgenomen, kom ik niet geheel vermoeid in de wisselzone aan. Het gevisualiseerde ritueel kan beginnen: schoenen uit, fietsschoenen aan, nummer op de rug, helm en zonnebril op, inname gel en water met elektrolyten en met de fiets hardlopend naar de startstreep. Achteraf zal blijken dat ik dubbel zoveel tijd nodig heb dan mijn collega’s: te goed voorbereid en te nauwgezet het ritueel uitgevoerd. Dat moet de volgende keer anders!

Het tijdrijden, 40 km - ik heb echt ‘vriendjes’ moeten worden met mijn tijdritfiets (dank Jacob) - verloopt in eerste instantie volgens plan. Vanwege de wind op de dijk langs het water, een prachtig beeld waar geen tijd voor is, blijk ik mijn gemiddelde wattage niet vast te kunnen houden. Dat zakt, maar ik blijf gemotiveerd en ik ‘pace’ mijzelf naar een zo hoog mogelijk gemiddelde en uiteindelijk tot de ondergrens van de gemiddelde snelheid waar ik op weg ben gegaan. Achteraf de snelste tijd binnen mijn ‘Age Group’.

Run 2, 5 km hardlopen, wordt een crime. Gerrit, nummer 1 en vorig jaar wereldkampioen, komt mij tegemoet en roept “laatste stukje”. Bij km 2 kom ik tot stilstand en voelen beide benen volledig verkrampt. Nu kom ik Hans, nummer 2, tegemoet. Hij gaat voor mij staan en zegt “in de berm”. Ik begrijp dat de baan vrij moet blijven. Hans laat zich op zijn handen vallen en doet een oefening voor hoe ik mijn kramp kan reduceren. Ik kan alleen uitbrengen: “jij moet verder”. Hans: “mijn plaats staat al vast”. Met moeite lukt het mij wat verlichting toe te brengen. Bijzonder! Op een NK. En wat een lenigheid heeft Hans op onze leeftijd! Prachtig.

De worsteling blijft, ik probeer het tijdverlies zo kort mogelijk te houden, kom niet meer goed in de race en finish. Ik zoek Hans op. Bedank hem. Hans: “ik hoop je weer te zien”. Sport verbroedert. Later bedenk ik mij, dat iedereen in alle Age Groups elkaar kent, zijn kansen inschat en daardoor zijn plaats weet. Het niveau is erg hoog en dat inspireert zeker! Ik heb de 3de plaats, NK Duathlon AG 70+. Een week later krijg ik van de Nederlandse Triathlon bond de bronzen medaille thuis gestuurd.

Van alle adrenaline en cafeïne heb ik achteraf nagenoeg niet geslapen. Fysiek voelde ik mij redelijk snel hersteld. Mentaal duurde het een week. De tijdritfiets kon ik niet onder ogen komen en het ‘vriendjes zijn’ is even ver weg. Larissa Drysdale, de sterkste tijdrijdster van CSG, vraag ik wat zij van mijn herstel vindt, “hoe ouder je wordt, hoe meer tijd voor herstel je nodig hebt” en “als ik ergens heel erg naar toe gepiekt heb en hoe belangrijk ik de race en het resultaat vind, hoe langer ik er mentaal last van kan hebben”. Dat klopt zeker voor mij. De vele regels die de professionalisering van deze mooie sport met zich mee heeft gebracht (met kans op diskwalificatie) zijn wellicht noodzakelijk, maar halen tevens de onbevangenheid eraf van hoe ik de sport eind vorige eeuw heb ervaren.

Doch het mooiste van alles is dat ik weer hardloop! Als je jong bent, train je en je gaat ervan uit dat je je doel bereikt. Nu train ik (veel professioneler), bereik ik mijn doel eveneens en ben ik er, dat is het verschil, dankbaar voor!

Reacties

Log in om de reacties te lezen en te plaatsen

Onze sponsoren