Cycle Sport Groningen

• 15 okt. 2018 17:55:00

That's a wrap, seizoen 2018 zit erop

Na twee orgelpunten voor met name onze tijdrijders kwam de afgelopen twee weekenden een einde aan seizoen 2018. Alvorens de teugels echt los konden, moest er nog wel gevlamd worden op het NCK in Dronten en bij de Red Bull Kop-over-kop Race rond Roden.

Het NCK werd op zaterdag 29 september verreden.
Bij de dames stond er na een jaar afwezigheid weer een gemotiveerde ploeg aan de start, met o.a. drie debutanten die zich reeds maanden onder de bezielende leiding van TT-trainer Ronald hadden voorbereid op de grote dag. De grootste spanning werd gelukkig weggenomen door de aanwezigheid van ervaren ploegleiders en de enthousiaste meegereisde supporters.
Anouk, Daniëlle, Karin en Lyke raffelden de dikke 34 km in 51:14,69 minuut af, wat een puik gemiddelde van 40,2 km/h betekent. De dames bereikten hiermee een keurige 21e plaats.

Bij de mannen stond een ervaren ploeg aan de start met DK-winnaar Arjen, Sytze, Jan-Willem, locomotief Johan, Manfred en tempobeul cq. clubkampioen Pieter. Zij volbrachten de 52 km in 1.04:03,07, met een werkelijk indrukwekkende gemiddelde snelheid van 48,7 km/h. Dit was voor een ploeg met louter amateurs en sportklasse-renners goed voor een puike 22e plaats, tussen al het geweld van elite-renners en diverse prof-renners.

Gisteren, zondag 7 oktober, stond de Red Bull race, een ietwat ingewikkelde ploegentijdrit op het programma, waarbij de eerste renner (m/v) individueel start en vervolgens elke 20 km een verse kracht aansluit. Zodoende fietst de eerst startende renner 100 km tijdrit en de laatste "slechts" 20 km. Het is dus zaak de ploeg evenwichtig en tactisch op te bouwen om zodoende uiteindelijk zo snel mogelijk die 100 km af te leggen.
De TTT werd voor de 3e keer verreden rond Roden en met de ervaringen van het recente NCK én voorgaande jaren in de zak, startte CSG met de nodige ambitie. Zowel bij de dames als bij de heren stonden 2 voltallige en tot op het bot gemotiveerde CSG-treintjes aan de start. Daarnaast stond er nog een mixed team met CSG-ers en Kannibalen aan de start, dat na hun 4e plaats van vorig jaar gebrand was op een podiumplek en stiekem droomde van winst.

De eerste damesploeg had een lichtelijk valse start door de valpartij van Sandra, die als eerste gestart was. Ze gleed ongelukkig weg in een gladde bocht, belandde op haar hoofd en schouder en moest helaas de strijd staken. Controle in het ziekenhuis bracht behalve een lichte hersenschudding gelukkig verder geen ernstig letsel aan het licht. Vanaf deze plek beterschap gewenst!
De overige 4 dames die stonden te wachten, belandden vervolgens in een rollercoaster van emoties van stress, bezorgdheid, motivatie en overlevingsdrang. Ondanks het uitvallen van de kopvrouw volbrachten Mieke, Kim, Marije en Laila de 100 km. Weliswaar met enige vertraging en helaas niet compleet stampten de dames de resterende 80 km toch met een stevige snelheid van dik 35 km/h weg. Dat is karakter tonen! Volgend jaar nieuwe ronde, nieuwe kansen.
De andere damesploeg bestond uit de voltallige NCK-ploeg, aangevuld met Bettina die de voltallige 100 km voor haar rekening nam. Daarna sloten achtereenvolgens Anouk, Lyke, Karin en Daniëlle aan. De dames hadden de vaart er goed in en haalden menig mannenploeg in. Diep in de finale zag Bettina wat sterretjes, maar sleepten de overige dames haar er goed doorheen. Het tempo stokte geenszins en met een gangetje van 40-45 km/h werd de finale van Langelo naar Roden afgelegd. Hiervan circuleren trouwens unieke beelden binnen de club...
Uiteindelijk werd de totale 100 km afgelegd in 02:35:48, hetgeen een strak gemiddelde van 38,8 km/h betekende. Helaas, helaas bleek deze puike prestatie net niet genoeg voor het podium en strandden de dames op een 4e plek. Desondanks kijken dames én begeleiders terug op een geslaagde editie en werden na afloop alweer snel de eerste plannen en voornemens voor 2019 gesmeed.

De eerst gestarte herenploeg had geen topdag en kon de eigen verwachtingen niet helemaal waar maken. Joost, uitgerekend de man van de 100 km had een "jour sans" en zat al snel zonder brandstof. Gelukkig hadden Klaas, Patrick, Manfred en Bas wel prima benen en konden zij wat extra kopbeurten doen. Het gerucht gaat dat Joost zelfs een paar keer geduwd is, maar daarvan is gelukkig geen bewijsmateriaal voorhanden. Na de 100 km lange worsteling eindigden de mannen op een 39e plek, met een snelheid van 40,8 km/h. Daar is nog ruimte voor verbetering, was de heersende gedachte na afloop.
De tweede mannenploeg, bestaande uit Johan, Harm, Sytze, Jan Willem en Tjibbe staken duidelijk in goede vorm. De eerste 4 konden reeds beroepen op een ruime ervaring als het gaat om tijdritten, maar Tjibbe maakte zijn debuut in een ploegentijdrit. Hij haakte zijn karretje aan in Zeijen, bekend van het DK tijdrijden. Tjibbe maakte een meer dan verdienstelijk debuut en sleurde de rest van zijn ploeg met een paar indrukwekkende beurten richting Roden. De mannen behaalden een keurige 10e plaats in een startveld van bijna 150 ploegen! Dit deden ze met een zeer straf gemiddelde van 43,4 km/h. De heren mochten heel even plaats nemen op de "hot seat", want bij binnenkomst waren ze kortdurend de snelste ploeg in de voorlopige rangschikking. Helaas bleek al voordat de heren bijgekomen waren en klaar voor een podiuminterview stonden, de tijd alweer verbeterd. Maar gelukkig hebben we de foto's nog...
Hoewel geen voltallige CSG-ploeg tenslotte alle lof en aandacht voor het team van District Noord, bestaande uit Arjen Dijkstra, Pieter Smith, ex-CSG'ers Bert Smilda en Wieger van der Wier en marathonschaatser Pim Cazemier. na een 4e plaats vorig jaar, waren de mannen dit jaar gebrand op het podium. Ondanks dat de mannen weinig in formatie getraind hadden, bleek puur alleen op basis van individuele kwaliteiten en jarenlange ervaring de prestatie dit jaar wél genoeg voor een podiumplek. De klasbakken trapten de 100 km weg in 02:08:40, hetgeen een duizelingwekkende snelheid van 47,0 km/h betekende. Hiermee behaalden de mannen een uitstekende tweede plaats, achter een Belgisch team. 
Overigens, dat je voor een TTT helemaal vanuit België naar Roden afgereisd komt, verdient natuurlijk ook al lof, maar dat terzijde...

Al met al een mooi einde van het fietsseizoen 2018. De TT-monsters gaan in revisie of in het vet. De wekelijkse trainingen zijn voorlopig stilgelegd en beginnen pas weer in het eerste weekend van januari.
Voorlopig is "off season" en is het tijd voor rust en recuperatie, voor spinning, mountainbiken en een stukje zondigen als het gaat om eten en drinken...
Echter, voor je het weet begint 2019 en begint het hele circus weer opnieuw!! Tot volgend jaar!