Cycle Sport Groningen

• 19 jun. 2021 09:20:00

Verslag NK Tijdrijden Emmen (dames)

Woensdag 16 juni werd in tropische omstandigheden het NK tijdrijden in Emmen verreden. Namens CSG stond Larissa Drysdale aan de start. Vele CSG'ers volgden de wedstrijd via de livestream en leefden mee in diverse groeps-apps. Larissa kende niet haar beste dag, maar streed onder zware omstandigheden toch maar dapper mee! Starten op een NK is sowieso een mooie ervaring en Larissa werd enige tijd nadrukkelijk gevolgd door de camera-motor. Dat leverde in ieder geval mooie foto's en veel enthousiasme op binnen de club. Larissa schreef onderstaande verslag:

Qua prestatie was het afgelopen NK Tijdrijden er niet echt een om te herinneren, maar wel het feit dat ik er reed. Anderhalve week geleden op vrijdag eindigde onze (van Bertijn en mij) trainingsweek/vakantie in Limburg op een intense wijze. Die vrijdag vlak voor we terug zouden rijden, kreeg ik een telefoontje dat een dierbaar iemand uit het leven was gestapt… Ze woonde ook in Limburg dus we zijn er direct heen gegaan. Wat volgde was een rollercoaster. Het leek alsof ik in een hele heftige film was beland. Op dat moment was het NK ineens mijlen ver weg. De dagen en week die volgden, nam ik dag voor dag, op donderdag moest ik een besluit nemen, want de pcr test moest afgesproken. Ik heb toen de knoop doorgehakt met de gedachte dat het goed was om met iets anders bezig te zijn, hoe dat ook zou uitpakken.

Op de dag van het NK zelf was het weer traditioneel warm. Alle koelvesten en ijsblokken meegenomen. Ook een tweetal bidons half gevuld met water ingevroren om zo via het drinken ook de boel koel te kunnen houden. Om zo kort mogelijk in het warme buiten te zijn zijn we zo laat mogelijk richting Emmen vertrokken. Normaal betekent dat een probleem om nog überhaupt een plekje te vinden, maar dat viel alles mee. Zelfs een plaats in de schaduw gevonden! Fijn om eindelijk weer eens een wat oude bekenden te spreken. Ook nog Astrid Schop tegen het lijf gelopen die voor mij in mijn studententijd ooit eens een fiets van de Nationale Selectie geregeld had. Ze was, net als ik, ook lid van de IJSVU (de voorloper van Skits).
Vlak voor de warming up nog even naar de Dixie. Daar moest Natalie Van Gogh ook wezen. Toen ik haar zag zei ik tegen haar: ‘Daar staan de twee oudsten deelnemers van het veld’ 😆 Zij antwoordde: ‘Zo lang je er maar plezier in blijft houden’. En zo is het!
Vandaag een iets kortere en minder intensieve warming up. De zenuwen die ik die ochtend gevoeld had waren tijdens de WU al helemaal weg. Vreemd, normaal ben ze pas kwijt zodra ik van het startpodium rol. Vol goede moed ging ik van start. Al snel merkte ik dat de benen niet echt soepel wilde ronddraaien. De eerste keer de ‘muur’ van Emmen over liep ondanks dat nog redelijk soepel. Bij de bocht waar Dieuwke Kalsbeek me luid stond aan te moedigen, had een voorgaande volgauto dikke stenen in de ideale lijn geworpen. Ik vervloekte ze luid en duidelijk. (Hulde aan Dieuwke, want bij de tweede passage waren ze weg!) Halverwege de eerste ronde hoorden ik een motor achter me … ‘Word ik nu al ingehaald?’ Schoot het door me heen. Maar nee de motor bleef steeds achter me, ‘Ah natuurlijk Podium TV!’ Het stoempen ging door en ik merkte dat ik veel te veel mee kreeg van mijn omgeving, de flow zat er echt niet in deze rit. Het zij zo. De tweede ronde was ik blij toen ik het tegenwind stuk door was. Die wind mocht eigenlijk geen naam hebben … Al worstelend kwam ik de finish over. Ik wist direct al: dit is niet best. De warmte en de bewogen week eisten hun tol. Mentaal en fysiek (zulke hoge hartslagen heb ik lang niet gereden) heb ik  eruit gehaald wat er in zat.
Kers op de taart was nog dat ik het TT monster van Anna van der Breggen heb kunnen bewonderen 😍!
Al met al, hier starten was deze keer een overwinning op zich. Via deze weg wil ik ook iedereen bedanken voor alle enthousiaste, meelevende berichten en aanmoedigingen via diverse apps. Dat voelde echt als een enorme steun in de rug. Dank!