Cycle Sport Groningen

Westerwolde, “(…) een gebied, dat in zijn landschapsbeeld dermate afwijkt van dat der kleistreken of van de veenkoloniën, dat men het zich soms nauwelijks als een deel van Groningen kan voorstellen.”, zei H.J. Keuning in een prachtig fotoboek uit 1956. “In velerlei opzicht vertoont het verwantschap met het oude Drenthe (…)”.

Drenthe kennen we. Daar wonen of werken we. We komen er graag op de fiets. We rijden er wandelaars van de sokken, fietsen op drukbezochte mtb-routes en trainen er onze zondagtraining.

Groningen kennen we ook. Natuurlijk. We zijn een stad-Groninger vereniging. We fietsen veel ten noorden van de stad, doen een rondje Lauwersmeer en komen ook steeds vaker in Nieuwe Statenzijl terecht. Super dus dat de activiteitencommissie een gravelrondje had bedacht in Oost-Groningen. Maar waar dan? “Komen we ook in Veendam en Hoogezand?” vroeg één van de deelnemers.

Nee dus. Achter Oost-Groningen blijkt nog een stukje Groningen te liggen. Een gebied onaangetast door de tijd en waar heksenverbrandingen nog niet lang geleden zijn: Westerwolde.

Een gebied met 200 km mtb-routes. Zeggen ze zelf. Nou, dat wilden we wel eens zien. Dus we stelden een route van 115 km samen en gingen op pad met alle soorten fietsen die we konden vinden.

We volgden de Ruiten Aa en kwamen langs Wedde, Ter Wupping en Ter Borg. We dronken koffie in Smeerling en aten ijs in Boertange. We ontdekten de Holterweg bij Onstwedde en waanden ons op de Veluwe in de Sellingerbossen. We raakten elkaar kwijt en vonden onszelf terug. We kregen vriendelijke oh’s en ah’s van wandelaars die nog nooit iemand op de mtb-route hadden zien fietsen.

We vonden het fantastisch en gaan dit vaker doen.